„Niech się zatem współbracia starają modlitwami i wstawiennictwem nieść pomoc duszom w czyśćcu cierpiącym (…) ponieważ „święta i zbawienna jest myśl modlić się za zmarłych, aby zostali uwolnieni od grzechów” (2 Mch 12,46). Podobnie niech nie zaniedbują wspierania tych, którzy znajdują się w obliczu śmierci… ( z konstytucji Zgromadzenia Księży Marianów).

Wiele osób na całym świecie znajduje się w sytuacji zagrożenia życia, wielu umiera, wielu straciło swoich bliskich. Nasz Święty Założyciel O. Stanisław Papczyński widząc w czasie swego życia ludzi umierających w wyniku wojen i epidemii polecił Marianom, swoim duchowym synom posługę wspierania cierpiących w czyśćcu i umierających. Dlatego pragniemy rozpocząć od poniedziałku (30 marca 2020 r.) szczególną modlitwę w intencji tych osób. Będą to NIESZPORY ZA ZMARŁYCH w naszym kościele transmitowane online. Chcemy polecać Miłosierdziu Boga tych którzy odeszli z tego świata z powodu choroby i tych, którzy znajdują się w bliskim niebezpieczeństwie śmierci. Prosimy o przesyłanie drogą internetową imion tych, których chcecie polecić naszej modlitwie.

W ramach nieszporów będzie każdego dnia wygłaszana krótka katecheza dotycząca RZECZY OSTATECZNYCH. Chcemy w niej poruszać grupę tematów dotyczących spraw ostatecznych: miłosierdzie Boga większe niż konfesjonał (żal doskonały, Komunia duchowa, pozasakramentalne drogi  gładzenia grzechów lekkich); człowiek wobec śmierci; duchowa pomoc umierającym; czyściec przestrzenią nadziei, miłosierdzia i miłości; nasza łączność z tymi którzy odeszli z tego świata; jakie drzwi prowadzą do nieba; piekło wyrok czy wybór; jaki sąd nas czeka itp.

Zapraszamy do solidarności z Kościołem Katolickim w Anglii poprzez włączenie się w re-dedykację Maryi Anglii, jako Jej Wiana i zawierzenie Maryi również i siebie w tym tak trudnym i pełnym niepokoju czasie. ANGIELSKI KOŚCIÓŁ RZYMSKOKATOLICKI pod przewodnictwem kard. Vincenta Nicholsa przygotowuje się do Zawierzenia Anglii Najświętszej Maryi Pannie już od 2 lat (m.in. poprzez peregrynację figury MB z Walsingham)*.

Sanktuarium w WALSINGHAM, które jest organizatorem, zaznacza, że 29 marca 2020 r. o godz. 12.00 aktu zawierzenia dokonają kapłani w kościołach i katedrach (tansmisje online, TV), natomiast świeccy zrobią to w swoich domach, w rodzinach, indywidualnie.

PLAN ZAWIERZENIA I MODLITWY:

(1) W DNIACH 26-28 MARCA 2020 R.- Triduum modlitewne, podczas którego w kościołach (bez udziału wiernych) i domach będziemy odmawiać:

- LITANIĘ DO ŚWIĘTYCH I MĘCZENNIKÓW ANGLII (PDF)
- RÓŻANIEC

O ile to możliwe, zalecane jest znajdowanie się w stanie łaski uświęcającej.

(2) W NIEDZIELĘ 29 MARCA 2020 R. O GODZ. 12:00 - Zawierzenie samych siebie i Anglii Maryi. Modlitwy zawierzenia do pobrania (format PDF):

- OBIETNICA ANIOŁA PAŃSKIEGO
- AKT ZAWIERZENIA ANGLII NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNIE

Oficjalna strona zawierzenia:

Prośba od organizatorów dla osób, które wezmą udział w zawierzeniu, proszone są, aby zgłosiły swoje uczestnictwo przez stronę zawierzenia: behold2020.com
Tak samo mogą to zrobić osoby indywidualne.

Posłuchaj o co chodzi:

* więcej szczegółów - radio.bobola.church

W piątek 27 marca o godz. 18.00 Papież Franciszek poprowadził modlitwę na dziedzińcu bazyliki św. Piotra, przy pustym placu. Po adoracji Najświętszego Sakramentu, Papież udzielił błogosławieństwa «Urbi et Orbi».

W homilii poprzedzającej to nadzwyczajne błogosławieństwo  Papież rozważał fragment z Ewangelii według św. Marka (4, 35-41). Oto pełny tekst papieskich rozważań:

„Gdy zapadł wieczór” (Mk 4, 35). Tak zaczyna się usłyszana przez nas Ewangelia. Od tygodni wydaje się, iż zapadł wieczór. Na naszych placach, ulicach i miastach zebrały się gęste ciemności; ogarnęły nasze życie, wypełniając wszystko ogłuszającą ciszą i posępną pustką, która paraliżuje wszystko na swej drodze. Czuje się je w powietrzu, dostrzega w gestach, mówią o tym spojrzenia. Przestraszyliśmy się i zagubiliśmy. Podobnie jak uczniów z Ewangelii ogarnęła nas niespodziewana i gwałtowna burza. Uświadomiliśmy sobie, że jesteśmy w tej samej łodzi, wszyscy słabi i zdezorientowani, ale jednocześnie ważni, wszyscy wezwani do wiosłowania razem, wszyscy potrzebujący, by pocieszać się nawzajem. Na tej łodzi... jesteśmy wszyscy. Tak jak ci uczniowie, którzy mówią jednym głosem i wołają w udręce: „giniemy” (w. 38), tak i my zdaliśmy sobie sprawę, że nie możemy iść naprzód każdy na własną rękę, ale jedynie razem.

Łatwo odnaleźć się w tym opowiadaniu. To, co trudno zrozumieć, to postawa Jezusa. Podczas gdy uczniowie są naturalnie zaniepokojeni i zrozpaczeni, On przebywa na rufie, w tej części łodzi, która idzie na dno jako pierwsza. I co czyni? Mimo rozgardiaszu śpi spokojnie, ufając Ojcu – to jedyny raz w Ewangelii, gdy widzimy Jezusa śpiącego. Kiedy następnie został zbudzony, uciszywszy wiatr i wody, zwraca się do uczniów z tonem wyrzutu: „Czemu tak bojaźliwi jesteście? Jakże wam brak wiary?” (w. 40).

Postarajmy się to zrozumieć. Na czym polega brak wiary uczniów, w odróżnieniu od ufności Jezusa? Oni nie przestali w Niego wierzyć, istotnie, wzywają Go. Ale zobaczmy, jak Go wzywają: „Nauczycielu, nic Cię to nie obchodzi, że giniemy?” (w. 38). Nie obchodzi Cię to: myślą, że Jezus się nimi nie interesuje, że się o nich nie troszczy. Wśród nas, w naszych rodzinach, jedną z rzeczy, która boli najbardziej, jest to, kiedy słyszymy: „Czy tobie na mnie nie zależy?”. To zdanie boli i rozpętuje burze w sercach. Musiało też wstrząsnąć Jezusem. Bo nikomu nie zależy na nas bardziej, niż Jemu. Istotnie, kiedy został wezwany, natychmiast ocalił swoich załamanych uczniów.

Burza odsłania naszą bezradność i odkrywa te fałszywe i niepotrzebne pewniki, z jakimi zbudowaliśmy nasze programy działania, nasze plany, nasze nawyki i priorytety. Pokazuje nam, jak uśpiliśmy i porzuciliśmy to, co karmi, podtrzymuje i daje siłę naszemu życiu i naszej wspólnocie. Burza odsłania wszystkie postanowienia, by „zapakować” i zapomnieć o tym, co karmiło dusze naszych narodów; wszystkie te próby znieczulenia pozornie „zbawczymi” nawykami, niezdolnymi do odwoływania się do naszych korzeni i przywoływania pamięci naszych starszych, pozbawiając nas tym samym odporności niezbędnej do stawienia czoła przeciwnościom losu.

Wraz z burzą opadła maska tych stereotypów, za pomocą których ukrywaliśmy nasze „ego”, stale się martwiąc o własny obraz. Po raz kolejny odkryto tę (błogosławioną) wspólną przynależność, od której nie możemy uciec: przynależność jako braci.

„Czemu tak bojaźliwi jesteście? Jakże wam brak wiary?”. Panie, dziś wieczorem Twoje Słowo uderza i dotyka nas wszystkich. W tym naszym świecie, który kochasz bardziej niż my, ruszyliśmy naprzód na pełnych obrotach, czując się silnymi i zdolnymi do wszystkiego. Chciwi zysku, daliśmy się pochłonąć rzeczom i oszołomić pośpiechem. Nie zatrzymaliśmy się wobec Twoich wezwań, nie obudziliśmy się w obliczu wojen i planetarnych niesprawiedliwości, nie słuchaliśmy wołania ubogich i naszej poważnie chorej planety. Nadal byliśmy niewzruszeni, myśląc, że zawsze będziemy zdrowi w chorym świecie. Teraz, gdy jesteśmy na wzburzonym morzu, błagamy cię: „Zbudź się Panie!”.

„Czemu tak bojaźliwi jesteście? Jakże wam brak wiary?” Panie, kierujesz do nas apel, apel o wiarę. Nie polega ona na tym, żeby być przekonanym, że istniejesz, ale na tym, by przyjść do Ciebie i zaufać Tobie. W tym Wielkim Poście rozbrzmiewa Twój naglący apel: „Nawróćcie się do Mnie całym swym sercem” (Jl 2, 12). Wzywasz nas, byśmy wykorzystali ten czas próby jako czas wyboru. Nie jest to czas Twojego sądu, ale naszego osądzenia: czas wyboru tego, co się liczy, a co przemija, oddzielenia tego, co konieczne od tego, co nim nie jest. Jest to czas przestawienia kursu życia ku Tobie, Panie, i ku innym. I możemy spojrzeć na wielu przykładnych towarzyszy drogi, którzy w obliczu strachu zareagowali oddając swoje życie. To sprawcza moc Ducha wylana i ukształtowana w odważnych i wielkodusznych aktach poświęcenia się. Jest to życie Ducha zdolne do wyzwolenia, docenienia i ukazania, że nasze życie jest utkane i podtrzymywane przez zwykłych ludzi - zwykle zapomnianych - którzy nie pojawiają się w nagłówkach gazet i magazynów, ani na wielkich wybiegach ostatniego spektaklu, ale bez wątpienia zapisują dziś decydujące wydarzenia naszej historii: lekarze, pielęgniarze i pielęgniarki, pracownicy supermarketów, sprzątaczki, opiekunki, przewoźnicy, stróżowie porządku, wolontariusze, księża, zakonnice i bardzo wielu innych, którzy zrozumieli, że nikt nie zbawia się sam. W obliczu cierpienia, gdzie miarą jest prawdziwy rozwój naszych narodów, odkrywamy i doświadczamy modlitwy arcykapłańskiej Jezusa: „aby wszyscy stanowili jedno” (J 17, 21). Ileż osób codziennie wykazuje się cierpliwością i wlewa nadzieję, starając się nie siać paniki, lecz współodpowiedzialność. Iluż ojców, matek, dziadków i babć, nauczycieli ukazuje naszym dzieciom, za pomocą małych, codziennych gestów, jak stawić czoło kryzysowi i przejść przez niego, dostosowując nawyki, wznosząc oczy i rozbudzając modlitwę. Ileż osób się modli, ofiarowuje i wstawia się dla dobra wszystkich. Modlitwa i cicha posługa: to nasza zwycięska broń.

„Czemu tak bojaźliwi jesteście? Jakże wam brak wiary?”. Początkiem wiary jest świadomość, że potrzebujemy zbawienia. Nie jesteśmy samowystarczalni, sami toniemy; potrzebujemy Pana jak starożytni żeglarze gwiazd. Zaprośmy Jezusa do łodzi naszego życia. Przekażmy Mu nasze lęki, aby On je pokonał. Podobnie jak uczniowie doświadczymy, że z Nim na pokładzie nie dojdzie do katastrofy. Bo Boża moc polega na skierowaniu ku dobru wszystkiego, co się nam przytrafia, także rzeczy złych. Wnosi On w nasze burze pokój ducha, bo z Bogiem życie nigdy nie umiera.

Pan rzuca nam wyzwanie i w czasie burzy zaprasza nas do rozbudzenia i uaktywnienia solidarności i nadziei zdolnych nadać trwałość, wsparcie i znaczenie tym godzinom, w których wszystko wydaje się tonąć. Pan budzi się, aby rozbudzić i ożywić naszą wiarę paschalną. Mamy kotwicę: w Jego krzyżu zostaliśmy zbawieni. Mamy ster: w Jego krzyżu zostaliśmy odkupieni. Mamy nadzieję: w Jego krzyżu zostaliśmy uzdrowieni i ogarnięci, aby nic i nikt nas nie oddzielił od Jego odkupieńczej miłości. Pośród izolacji, w której cierpimy z powodu braku uczuć i spotkań, doświadczając braku wielu rzeczy, po raz kolejny posłuchajmy wieści, która nas zbawia: On zmartwychwstał i żyje obok nas. Pan nas wzywa ze swego krzyża do odkrycia na nowo życia, które nas czeka, do spojrzenia na tych, którzy nas potrzebują, aby umocnić, rozpoznać i pobudzić łaskę, która jest w nas. Nie gaśmy knotka o nikłym płomieniu (por. Iz 42, 3), który nigdy nie słabnie, i pozwólmy, aby na nowo rozpalił nadzieję.

Przyjąć Jego krzyż, znaczy odnaleźć odwagę, by wziąć w ramiona wszystkie przeciwności obecnego czasu, porzucając na chwilę naszą tęsknotę za wszechmocą i posiadaniem, by uczynić miejsce dla twórczości, którą może wzbudzić jedynie Duch. Oznacza odnaleźć odwagę do otwarcia przestrzeni, gdzie wszyscy mogą się poczuć powołani i zezwolić na nowe formy gościnności, braterstwa i solidarności. W Jego krzyżu zostaliśmy zbawieni, aby przyjąć nadzieję i pozwolić, aby to ona umocniła i wspierała wszystkie środki i możliwe drogi, które mogą nam pomóc strzec siebie oraz strzec innych. Przyjąć Pana, aby przyjąć nadzieję. Oto moc wiary, która wyzwala ze strachu i daje nadzieję.

„Czemu tak bojaźliwi jesteście? Jakże wam brak wiary?”. Drodzy bracia i siostry, z tego miejsca, które opowiada o skalistej wierze Piotra, chciałbym dziś wieczorem powierzyć was wszystkich Panu, za wstawiennictwem Matki Bożej, Uzdrowienia Jego ludu, Gwiazdy wzburzonego morza. Z tej kolumnady, która obejmuje Rzym i świat, niech zstąpi na was, jak pocieszający uścisk, błogosławieństwo Boże. Panie, pobłogosław świat, daj zdrowie ciałom i pocieszenie sercom. Wzywasz nas, byśmy się nie lękali. Ale nasza wiara jest słaba i boimy się. Ale Ty, Panie, nie zostawiaj nas na łasce burzy. Powtórz raz jeszcze: „Wy się nie bójcie!” (Mt 28, 5). A my, razem z Piotrem, „wszystkie troski przerzucamy na Ciebie, gdyż Tobie zależy na nas” (por.1P5,7).

1. PRZYGOTOWANIE DO I KOMUNII ŚWIĘTEJ:

• W przyszłym tygodniu katechezy dla rodziców i dzieci przygotowujących się do Pierwszej Komunii Świętej ODWOŁANE!
• Na naszej stronie w przyszłym tygodniu pojawią się materiały multimedialne jako zastępstwo Katechezy 10
• Wszystkie dalsze informacje będą ukazywały się stopniowo na naszej stronie: link.

2. KURSY PRZEDMAŁŻEŃSKIE (KATECHEZY DLA NARZECZONYCH): Prowadzone są w naszej parafii trzy razy w roku - w lutym, maju i w październiku. Więcej informacji: link.

3. DATA BIERZMOWANIA: 31 MAJA 2020 R. GODZ. 13:00

4. BIERZMOWANIE DLA MŁODZIEŻY: Prosimy śledzić naszą stronę: link. Tam znajdziesz informacje na bieżąco!

5.PRZYGOTOWANIE DO BIERZMOWANIA DLA DOROSŁYCH. Podobnie jak kurs przedmałżeński tak i przygotowanie do bierzmowania dla dorosłych najczęściej odbywa się w lutym, maju (jeśli bierzmowanie nie wypada w maju) oraz w październiku. Informacje bieżące: link.

6. SŁOWO NA DZIŚ:

ODPUST W KOŚCIELE JUBILEUSZOWYM NA EALINGU

Penitencjaria Apostolska udzieliła z okazji celebracji 350-lecia powstania Zgromadzeniu Księży Marianów, możliwości uzyskania odpustów zupełnych. Jednym z miejsc, gdzie wszyscy wierni poleceni opiece duszpasterskiej naszego Zgromadzenia mogą dostąpić tego dobrodziejstwa, jest kościół pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła na Ealingu w Londynie.

Odpust można uzyskać każdego dnia począwszy od 8 grudnia 2019 r. do 8 grudnia 2023 r. pod następującymi warunkami:

• spowiedź sakramentalna,
• wyzbycie się przywiązania do jakiegokolwiek grzechu,
• Komunia Święta,
• modlitwa w intencjach Ojca Świętego (np. “Ojcze nasz”, “Zdrowaś Mario”),
• modlitwa za wstawiennictwem naszego Ojca Świętego Stanisława Papczyńskiego lub modlitwa za Zgromadzenie Księży Marianów.

Teksty dodatkowych modlitw:

1. Modlitwa za wstawiennictwem św. o. Stanisława

Boże, Ty w swojej Opatrzności powołałeś świę­tego Stanisława, prezbitera, do szerzenia czci Niepo­kalanego Poczę­cia Najświętszej Maryi Panny i nie­­sienia pomocy zmar­łym pozostającym w czyśćcu, spraw, prosimy, abyś­my za przykładem jego życia i apostolskiej działal­ności, głosili pełnię łaski i świętości Matki Twojego Syna i wy­pra­szając miło­sierdzie dla zmarłych, dostąpili udziału w pra­wdzi­wej ojczyźnie. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

2. Modlitwa za Zgromadzenie Księży Marianów

(tekst bł. Jerzego Matulewicza odnowiciela Zgromadzenia. Modlitwa wchodzi w skład codziennych modlitw Mariańskich i jest szczególnie przeznaczona dla członków Zgromadzenia)

Panie Jezu Chryste, Zbawicielu nasz, wejrzyj na Zgromadzenie zebrane w imię Twoje i Twej Niepokalanej Rodzicielki. Spojrzyj na nie, nawiedzaj i dokonaj w nim tego, co zaszczepiła Twoja prawica. Pomnażaj jego grono i przysparzaj radości. Zgromadź nas ze wszystkich plemion, ludów i narodów. Twój to dom, Panie Jezu, Twój dom. Niech nie znajdzie się w nim kamień, którego by nie położyła Twa święta ręka. A nas wezwanych, zachowuj i uświęcaj, byśmy wychwalali Twoje święte Imię, spełniali Twoje dzieła i mężnie walczyli w Twoich bojach. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen

W tym roku zapraszamy Was do włączenia się w dwie inicjatywy wielkopostne:

(1) „PIĄTKI POSTNE”

Każdy chętny zobowiązuje się pościć o chlebie i wodzie w jeden wybrany dzień w tygodniu czyli w poniedziałek, wtorek, środę, czwartek, lub w sobotę (w piątki jest normalna wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych, a w niedzielę, która jest zawsze świętowaniem zmartwychwstania pościć nie wolno). Pięć osób tworzy w ten sposób grupkę poszczącą wspólnie przez cały tydzień. Można pościć w jakiejś osobistej intencji lub wybrać jedną z zaproponowanych przez nas (przekażemy je w momencie zgłoszenia). Intencję postu wspieramy w tym dniu jakąś prostą modlitwą. Może to być np. „Ojcze Nasz” lub „Zdrowaś Mario” czy „Pod Twoją obronę”, może być dziesiątek Różańca. Zachęcamy aby w dniu postu wypełnić jakiś uczynek miłosierdzia lub złożyć drobną ofiarę na ubogich. W ten sposób post będzie połączony z modlitwą i jałmużną.

(2) „FILAKTERIE”

Filakterie (tefillin) – dwa czarne skórzane pudełeczka wykonane z jednego kawałka skóry, w których znajdują się cztery ręcznie przepisane fragmenty Biblii. Pudełeczka te stanowią część modlitewnego stroju Izraelity i są noszone na głowie i lewym ramieniu (blisko serca) podczas codziennych modlitw.

„Pozostaną w twym sercu te słowa, które ja ci dziś nakazuję. Wpoisz je twoim synom, będziesz o nich mówił, przebywając w domu, w czasie podróży, kładąc się spać i wstając ze snu. Przywiążesz je do twojej ręki jako znak. One ci będą ozdobą między oczami. Wypisz je na odrzwiach swego domu i na twoich bramach”. (Pwt 6, 6-9)

Nazwę „Filakterie” wybraliśmy dla naszej propozycji wzbogacenia czasu Wielkiego Postu przez codzienną lekturę pisma świętego. Zasady uczestnictwa są bardzo proste. Wybraliśmy teksty biblijne na poszczególne tygodnie tego okresu. Każdy kto zechce z niej skorzystać otrzyma parametry biblijne (lub pełny tekst drogą mailową).  Rano lub wieczorem po krótkim wezwaniu pomocy Ducha Świętego czytamy tekst aż natrafimy na jakiś werset, który nas poruszy, zastanowi, przemówi do nas. Wtedy przerywamy czytanie i przepisujemy ten fragment na jakiejś karteczce, którą zabieramy ze sobą do naszych codziennych zajęć (jeśli czytamy wieczorem to zapisany tekst czytamy rano i zabieramy ze sobą). Staramy się w ciągu dnia wracać myślą do tego fragmentu, jakby nosić go w sercu, czasami wyjąć karteczkę i go przeczytać. Następnego dnia wracamy do lektury w miejscu gdzie przerwaliśmy ją poprzedniego dnia.

Zarówno do „Piątek Postnych”, jak i „Filakterii” można się zgłaszać na ealing.office@gmail.com podając swoje imię i adres mailowy. Można zapisać się również w zakrystii lub kancelarii parafialnej.

Po Wielkanocy planujemy wspólne spotkanie z krótką konferencją na temat: „Biblia w tradycji modlitewnej Kościoła, modlitwa metodą „Lectio Divina”.

DLACZEGO POMYSŁ FILAKTERII?

Nasze „Filakterie” nawiązują do dawnej tradycji chrześcijańskiej, w której istniały dwa podstawowe sposoby czytania Biblii. Pierwszym, fundamentalnym było „lectio couninua” czyli prosta uważna lektura świętego tekstu w sposób ciągły. Czytało się wybraną księgę lub jej fragment od początku do końca czasami sięgając także po komentarze z nimi związane. Ten pierwszy sposób ubogacano drugim bardziej modlitewnym, medytacyjnym, nazywanym „lectio divina”. Skupiano się wtedy na małym, wybranym fragmencie Biblii, który starano się przyjąć jak najgłębiej do serca, odnaleźć inne teksty biblijne z nim związane, przemodlić, odnieść do swojego życia. W czytaniu ciągłym „lectio continua” dobrze jest wziąć sobie za przewodnika tradycję liturgiczną, czyli czytania przewidziane na dany dzień roku liturgicznego.

W pierwszej części Wielkiego Postu, kiedy przygotowujemy się do ponownego przeżycia tajemnicy odkupienia, odpowiednia będzie lektura księgi Rodzaju (stworzenie, grzech, zapowiedź zbawienia aż do pojawienia się Abrahama i patriarchów, naszych Ojców w wierze). Następnie czytamy księgę Wyjścia – opis pierwszej paschy i wędrówki przez pustynię. W okresie bezpośrednio poprzedzającym czas Męki Pańskiej odpowiednią lekturą może być księga Jeremiasza i pieśni Sługi Pańskiego z księgi proroka Izajasza.