II NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU

„Jezus wziął z sobą Piotra, Jana i Jakuba i wyszedł na górę, aby się modlić. Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe. A oto dwóch mężów rozmawiało z Nim. Byli to Mojżesz i Eliasz. Ukazali się oni w chwale i mówili o Jego odejściu, którego miał dopełnić w Jeruzalem. Tymczasem Piotr i towarzysze snem byli zmorzeni. Gdy się ocknęli, ujrzeli Jego chwałę i obydwu mężów, stojących przy Nim. Gdy oni się z Nim rozstawali, Piotr rzekł do Jezusa: “Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy. Postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza”. Nie wiedział bowiem, co mówi. Gdy jeszcze to mówił, pojawił się obłok i osłonił ich; zlękli się, gdy weszli w obłok. A z obłoku odezwał się głos: “To jest Syn mój, Wybrany, Jego słuchajcie!” W chwili gdy odezwał się ten głos, okazało się, że Jezus jest sam. A oni zachowali milczenie i w owym czasie nikomu nic nie opowiedzieli o tym, co zobaczyli.” 

(Łk 9, 28b-36)

Dlaczego warto pokochać Wielki Post:

1. Gdyż jest to czas, w którym można się dobrze najeść. Stół Słowa Bożego jest tak zastawiony, że nawet najbardziej cherlawy chrześcijanin może wrócić do pełni sił.
2. Bo jest tak prawdziwie NASZ. Stary wielkopostny hymn liturgiczny mówi o Krzyżu: „Drzewo mocno wrośnięte w niewdzięczną glebę świata, sięgasz swoim korzeniem do głębin ludzkiej duszy”. Wielki Post woła właśnie do tej głębiny, do tragedii naszego grzechu, do mieszkającego w każdym z nas głodu pełni życia. Otwiera miejsca ciemne i pełne lęku na spokojne światło wielkanocnego poranka.
3. Za to, że tak trudno go sprzedać. Adwent i Boże Narodzenie utonęło już w morzu, prezentów, bombek i gwiazdorów. Wielki Post ma w sobie więcej spokoju. Handlowcy nie sprzedają jeszcze krzyży, gwoździ, młotków, włóczni i płaczących Matek Bożych. Kto wie jak będzie dalej…. nawracajmy się póki czas.